Zaproszenie

Reżyseria, koncept
Anna Karasińska
Występują
Kiryllos Aleksandrov, Sara Goworowska, Anna Grąbczewska, Amelia Śliwa, Jurgita Zaikauskas
czas trwania → około 90 minut

W „Zaproszeniu” Anna Karasińska tworzy przestrzeń spotkania z innymi – również tymi najbardziej obcymi – i ze sobą oraz własną kondycją.

Przestrzeń ta może zachwiać naszymi przyzwyczajeniami dotyczącymi tego, jak funkcjonuje rzeczywistość i czyją sprawczość jesteśmy w stanie w niej dostrzec.

„Zaproszenie” – to autorski projekt twórczyni takich spektakli jak „Ewelina płacze”, czy „Łatwe rzeczy” (Grand Prix 15. Boskiej Komedii). Artystka do udziału w nim zaprosiła między innymi performerów niezwiązanych z teatrem dramatycznym. Zaskakująca forma przestrzenna jej pracy oscyluje między tradycyjną konstrukcją sytuacji teatralnej a instalacją galeryjną. Znaczenie „Zaproszenia” nie ogranicza się do sensu zawartych w nim słów, obrazów i działań. Znaczenie nadaje mu doświadczenie widza, który może odpowiedzieć na zaproszenie, zgodzić się współtworzyć sytuację, której jest częścią i być przez nią zmienionym.

 


 

Zuzanna Berendt

„Stan otwartości”

Tekst towarzyszący spektaklowi „Zaproszenie” w reżyserii Anny Karasińskiej.  rozszerzający problematykę spektaklu. Autorka była konsultantką merytoryczną w procesie powstawania przedstawienia.

Przeczytaj: https://www.laznianowa.pl/stan-otwartosci

 


 

Rozpoznanie i decyzja. Z Anną Karasińską rozmawia Katarzyna Niedurny

 

O procesie pracy nad przedstawieniem, o tym jak wpływa na niego kontekst konkretnego czasu i miejsca,  o pozostawianiu widzom przestrzeni do współtworzenia znaczeń spektaklu, a także o (braku) duchowości w Polskim teatrze – z Anną Karasińską rozmawia Katarzyna Niedurny.

Przeczytaj: https://laznianowa.pl/rozpoznanie-i-decyzja-z-anna-karasinska-rozmawia-katarzyna-niedurny

 


 

Fot. Patrycja Skwierczyńska

Reżyseria, koncept
Anna Karasińska
Występują
Kiryllos Aleksandrov, Sara Goworowska, Anna Grąbczewska, Amelia Śliwa, Jurgita Zaikauskas
Przestrzeń, kostiumy
Michał Dobrucki
Światło
Klaudyna Schubert
Reżyseria dźwięku
Konrad Błaszczyk
Konsultacja merytoryczna
Zuzanna Berendt
Asystentki reżyserki
Katarzyna Białooka, Jurgita Zaikauskas
Inspicjentka
Katarzyna Białooka
Produkcja
Teatr Łaźnia Nowa
Premiera
2 lutego 2024

Odbiór spektaklu wymaga od widzów przejścia w różne przestrzenie sceny. W niektórych z nich nie są dostępne miejsca siedzące.

Recenzje

„Zaproszenie” to pierwszy spektakl autorstwa Anny Karasińskiej, w jakim uczestniczyłam. Znałam oczywiście opis i recepcję wcześniejszych przedstawień, do nowohuckiej Łaźni Nowej szłam więc uzbrojona – aż i jedynie – w swój teatrologiczny aparat poznawczy. Do przedstawienia, ze sceny na scenę, przykładałam kolejne filtry i pryzmaty, z innych rezygnując. Ostatecznie najważniejsza okazała się rada, którą usłyszałam przed samym niemal wejściem do teatru: „Bądź czułą odbiorczynią”. Starałam się. Ostatecznie – zgodnie chyba z generalną koncepcją towarzyszącą także dotychczasowej twórczości reżyserki – w mojej głowie powstało pole obrazów, myśli i doznań, które teraz łączą się w retrospekcji, tworząc sieć zaskakujących niekiedy odniesień.
Małgorzata Jabłońska
Jeśli jesteście ciekawi tego, na jak wiele sposobów można pobawić się teatrem, interesuje was odmienne podejście do tego medium i nie boicie się samodzielnego doszukiwania się sensu, to zapraszam na „Zaproszenie”. Na pewno spełni wasze oczekiwania. Przy okazji sprowokuje do ważnych refleksji, da czas i przestrzeń na przemyślenie rzeczy niecodziennie codziennych.
Szymon Golec
Zostajemy zaproszeni do przejścia za kulisy, jest coś magicznego, wręcz kontemplacyjnego w obecności nie-aktorów w tej części teatralnej przestrzeni. Podobnie, jak na scenie, mamy tu pustą przestrzeń, bo przecież ten minimalizm ma skłonić wszystkich na skupieniu się na sobie, na innych.
Monika Oleksa
Karasińska przekracza w tym projekcie wiele granic teatralnych i mentalnych. Powołuje do życia niezwykły świat, w którym postacie są na pograniczu bycia ludźmi, a czasem są po prostu mówiącymi zwierzętami. Nie ma tu znaczenia płeć, pochodzenie rasa czy wiek – dziecko okazuje się dorosłą osobą i buduje na scenie przewrotne, ale nader kompletne życie rodzinne.
Przemek Gulda