Wszechmocni w sieci

Wawrzyniec Kostrzewski nie ukrywa, że zrobił spektakl dydaktyczno-edukacyjny, cel tego przedsięwzięcia jest oczywisty, co nie znaczy, że mamy do czynienia z dziełem nie dającym się ocenić na gruncie jego walorów czysto teatralnych czy estetycznych. Reżyser, zaprawiony już w tego typu działaniach, wie doskonale z kim chce rozmawiać, do jakiej grupy pragnie trafić, jakimi narzędziami się posługiwać, by spektakl zachęcał do mądrej dyskusji i dotarł ze swym przesłaniem do jak największej grupy młodych widzów, czyli by nie skończył się tylko i wyłącznie mentorskim stwierdzeniem, w jak złym świecie przyszło nam żyć. Dramaturgicznie rzecz jest skonstruowana bardzo ciekawie,  rozpisana na głosy trzech postaci, które w przestrzeni zamkniętej trzema ekranami nie tylko monologują, ale i wchodzą ze sobą w żywy dialog. Jest jeszcze postać matki, w interpretacji Justyny Sieńczyłło, pojawiająca się na ekranie. To wyraźny kontrapunkt dający nam silny kontekst dla zastanowienia się również nad tym, jak bardzo jesteśmy wyalienowani i pozbawieni pomocy w zapalnych sytuacjach wyzwalanych przez wirtualno-technologiczny zamęt kuszący nas wciąż nowymi możliwościami nieograniczonego ingerowania w życie drugiego człowieka.

Wiesław Kowalski, Teatr dla Wszystkich

(...) Warte podkreślenia jest, że zajmowanie się hejtem w sieci nie powinno ograniczać się jedynie do szkolnych pogadanek, tym problemem należy zająć się systemowo. Nastolatkowie wychodzą ze spektaklu wstrząśnięci, potakująco kiwają głową pytani, czy faktycznie cyberprzemoc aż w tak dosłownym stopniu dotyka ich środowisko (...) Dyrekcja Teatru Kamienica podjęła się bardzo trudnej próby poruszenia problemu hejtu w internecie. Poczucie misji nie pozwala im jednak przejść obok tego zjawiska obojętnie.

Ewa Raczyńska, Onet.pl

Spektakl wciąż jest we mnie. Ta historia wciąż żyje swoim rytmem, zaprząta myśli, gdzieś w głębi umysłu poddaję utwór analizie (…) Spektakl oddziałuje co najmniej na trzech płaszczyznach, są to: treść, sfera wizualna  i oczywiście ta aktorstwo (…) Aktorzy są w pełni w swoich postaciach, doskonale zapodają emocje, momentami prowadzą dialog z młodym widzem. Warsztatowo nie ma kogo wyróżnić, wszyscy świetni (…) Podsumowując spektakl bez wątpienia daje do myślenia, nie pozostawia obojętnym.

Ewelina Kowalczyk, Salon Kultury

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.